یکی از دغدغه های اصلی اکثر مربیان فوتبال، انتخاب مناسبترین سیستمی است که بتواند به بهتربن شکل توانایی و قابلیت های بازیکنانشان را در زمین بازی فوتبال بکار گیرد. به این منظور، سیستم های مختلفی برای استفاده مربیان مطرح گردید که سیستمهای 2-5-3 و 2-4-4 نمونه ای از این سیستمها می باشند. یکی از فراگیرترین و مقبول ترین سیستم های فوتبال در 10 سال گذشته سیستم 3-3-4 بوده است.
قبل از آنکه این سیستم با اقبال عمومی روبرو شود و توسط تیمهای ورزشی مانند پورتو، چلسی، بارسلونا، رم، تیم ملی زنان آمریکا و بسیاری از تیمهای دیگر بکار گرفته شود، توسط هلند بکار گرفته میشده است. با رفتن بسیاری ازاین تیمهای بزرگ به سمت سیستم 3-3-4، گرایش به تغییر سیستم بازی به سمت این سیستم منعطف در بین تیمهای رده جوانان، مدارس متوسطه و دانشگاهها نیز با شدت بیشتری آغاز شد.
قابلیت انعطاف سیستم 3-3-4 یکی از مهمترین جذابیتهای این سیستم بوده است. این سیستم از انعطاف لازم به منظور ایجاد تغییرات مورد نیاز در جهت بکارگبری قابلیتهای متفاوت بازیکنان تیمهای مختلف برخوردار است.
برای نمونه تیمی که بازیکنان تهاجمی زیادی دارد، برای بکارگیری مناسب از این قابلیت میتواند از سه مهاجم در خط حمله، هافبک مرکزی را به عنوان هافبک دفاعی، از دو هافبک دیگر به عنوان هافبک تهاجمی استفاده کند و همچنین از بالهای کناری خط دفاعی بخواهد در زمان مالکیت توپ نفوذ زیادی را به منظور مشارکت در حمله انجام دهند. این به این معنی است که تیم در زمان حمله بیشتر ساختار 3-4-3 دارد. اما همین تیم به سادگی میتواند با نگه داشتن دو هافبک مرکزی به عنوان هافبک دفاعی و جلوگیری از نفوذ بالهای کناری و اضافه شدن دو هافبک نفوذی-پوششی به دفاع، به یک سیستم 1-5-4 که قابلیت دفاعی بسیار قوی تغییر سیستم دهد.
توانایی تغییر قالب یک سیستم به نحوی که بتواند با قابلیتهای هر تیمی قابل تطبیق باشد، منجر به معرفی تغییراتی در این سیستم شده است. سیستم 1-3-2-4 یکی از مشهورترین و مقبولترین این تغییرات است که توسط تیمهای باشگاهی بایرن مونیخ، لیورپول، منچسترسیتی، اینترمیلان، آرسنال، سویلا، والنسیا و تیمهای ملی اسپانیا و آلمان به خوبی استفاده شده است.
در این کتاب الکترونیکی در مورد ویژگی های این سیستم نقش بازیکنان در این سیستم و حمله و دفاع در آن خواهید خواند.
